|
Het is op het moment erg rustig, maar dat geldt voor bijna al mijn tuinvogels in tegenstelling tot een paar weken geleden. Ik moet namelijk elke keer denken aan de diverse meningen over het voeren van vogels door het jaar heen. Als ik zie hoe gretig de kool- en pimpelmezen hier met z'n allen (ongeveer 16 in totaal) bijna niet weg te branden zijn en mijn silo's binnen de kortste keren leegeten, waar dan ook nog de twee boomklevers, roodborst, twee groenlingen aan meedoen en niet te vergeten de grote bonte specht die per keer heel wat naar binnen werkt, dan denk ik "jullie moeten niet verslaafd raken". Ik heb namelijk afgelopen winter een koolmees gehad die pendelde tussen een silo en de druif een halve meter verder waar hij een zonnekern of pinda zal te verorberen. Dat gebeurde zo vaak achter elkaar dat ik echt een verschil zag ontstaan tussen dat vrouwtje en de andere sexegenoten. Ik verbeeld me dat ik een echte obese mees had die het niet overleefde, ik zie haar niet meer. Dat zette me aan het denken.
Bij dit drukke vogelgebeuren werd het moeilijk speciaal iets voor de mussen te betekenen. Je zou moeten proberen hun een voorkeurspositie te geven en daar werken jullie hard aan. Maar vooral de mezen lijken voor hun voer ook eens verderop te moeten gaan kijken en daarom heb ik nu even een voerloos tijdperk waar het de silo's betreft. Helemaal zonder bezoek zit ik niet, want er hangt een gazen silo'tje met pinda's in de dop en ik zet af en toe een gazen kooi (afgeknotte rechthoekige pyramide: onder 57x57, boven 43x43, hoogte 37 cm, met bovenop een klep) op het terras waarin ik in het midden wat voer strooi, zodat de groten (duiven, eksters, gaaien, kauwen) er niet bij kunnen. De merels komen er als middelgroten wel doorheen (mazen onder 8x7, boven 5x5 cm). Ik heb ooit nog geprobeerd hen te weren door op de eerste rij (beneden) diagonaal (dun) ijzerdraad te spannen. Maar de vogels hadden het door en gingen een rij hoger naar binnen terwijl de mussen het als schrikdraad zagen, ik heb het grotendeels verwijderd. De mussen moesten er overigens wel even wennen aan de kooi, maar over dat wennen lees ik ook elders, mezen zijn daar veel gemakkelijker in.
Ik zei het al, het is erg rustig op het ogenblik, af en toe een heggenmus en een merel, ook in de kooi waar het een tijd duurt voordat er belangstelling komt voor de zonnekernen die ik er vanmorgen in heb gedaan. Het lijkt erop dat na de merels de mezen het het eerst in de gaten hebben waarna dat wordt opgepikt door de anderen, want geleidelijk aan wordt het dan gewoonlijk drukker. De roodborst blijft altijd komen, een onafhankelijk type. Overigens was het in het voorjaar voor het eerst dat ik twee roodborsten tegelijk zag en dacht: "dat wordt vechten..." Het tegendeel bleek waar: een van de twee kwam naar de ander toe en ze hadden een microseconde snavelcontact, een kus? Later heb ik ook het jong gezien, wellicht is dat degeen die hier nu vaak komt, ik meende hem langzaam te zien kleuren. Sorry, ik merk dat ik buiten mijn mussenboekje ga...
De mussen kwamen een tijd terug (mei-juni, in totaal een stuk of 10-12) zowel op de twee silo's (een 4- en een 6-gats) als in de kooi. In de silo's deed ik verschillende soorten voer, niet alleen om de vogels elkaar niet te veel in de weg te laten zitten - hoewel soms twee mussen op één ring zaten - maar ook om uit te zoeken waar ze het meest van hielden. De mussen kwamen op de silo's en in de kooi, maar ze hadden moeite met schakelen daartussen: waar er één zat kwamen de andere ook al zaten ze op elkaars 'lip'.
Wat ik voer en waar veel gasten gek op zijn is pindagruis, gedopte pinda's (met bruin vliesje) en zonnepitkernen. Havervlokken vonden ook goede aftrek, maar daarbij heb ik niet naar de belangstelling gekeken van de verschillende vogels. Als ik een mengsel maakte met daarin gierst of driegranenmix (gerst, rogge, tarwe) dan werd er voluit gesproeid door alle bezoekers. Dat had het voordeel dat de grondeters ook aan hun trekken kwamen, ook de mussen kwamen op gras en terras. Bezwaar was dat het ging wemelen van de naaktslakken. Ik moest - na een forumvraag elders, overigens zonder bruikbaar resultaat - even over de drempel van de bestrijding heen, want dat is tegen mijn principe. Het verzamelen was niet meer te doen, wel 30 per keer als het er niet meer waren en ik wilde ook nog een paar vlijtige liezen overhouden. Nu strooi ik af en toe wat korrels waarvan men zegt dat het een natuurlijke stof is en geen kwaad kan (behalve voor de slakken dan).
Tot de voederstop kwamen er geregeld 3 mussenmannen en ongeveer 6 vrouwen/jongen eten; veel groter is het aantal niet geweest, zeker het aantal mannen is nooit boven de drie (tegelijk) geweest. Nu is het voor ons allemaal een beetje vakantie.
Ik zie dat jullie (Liset en Jan) ook van alles proberen om het de mussen bij het voedselaanbod naar de zin te maken zonder je zelf te veel werk te bezorgen en te voer verspillen. Ik ben benieuwd of de nieuwe voerkooi zijn werk goed zal doen, Liset.
Groet, Martien.
|
Aanmelden
Registreren
FAQ
Zoeken
